:: موضوعات مرتبط: اخبار بازی ها، نقد بازی، ،

سلام باز در خدمت شما هستیم این دفعه با پیش نمایش GOD OF WAR لطفا نظر یادتون نره

زمانی که برای اولین بار صحبت از بخش چندنفره در God of War: Ascension شد، شاید خیلی ها با خود گفتند که این قسمت اصلاً به این سری از بازی ها ارتباطی ندارد. این بازی برای اکثر طرفدارانش به معنای خشونت زیاد و اجرای ضربه های ترکیبی مختلف است.

حال بخش چندنفره می تواند به هر دوی این قسمت ها ضربه بزند. در نگاه اول، این بخش به سرعت می تواند تجربه شما از God of War را خراب کند، اما زمانی که کمی آن را بازی کردید، متوجه می شوید که خیلی جالب و سرگرم کننده از کار درآمده است. به تازگی این امکان فراهم شده بود تا بازیکنان بتوانند این قسمت را تجربه کنند.

بخش چندنفره جدا از فرمول اصلی God of War طراحی شده و استودیوی Santa Monica کار بسیار خوبی را در آن انجام داده است. تعادل بازی در این قسمت به خوبی حفظ شده و سازندگان توانسته اند بخش های ابتدایی سیستم مبارزه را پیاده سازی کنند و به همین دلیل گیم پلی آن درگیر کننده است. وقتی وارد این قسمت می شوید، خود را در نقش یک قهرمان نیمه برهنه خواهید دید که روبروی معبدی ایستاده است. در ابتدا شما باید از بین ۶ گزینه ای که پیش روی شما قرار می گیرد، یکی را انتخاب کنید. البته در دموی قابل بازی، تنها دو گزینه به نام های Zeus و Ares وجود داشتند. با انتخاب یکی از آن ها، شخصیت شما در طول بازی از قابلیت های مختلفی برخوردار می شود که برخی از آن ها به سلاح و مهارت های او بستگی دارند.

به طور مثال، Ares به شخصیت بازی یک شمشیر و Zeus یک چکش بزرگ خواهد داد. در این دمو، شخصیت بازی قابلیت های Ares را انتخاب کرد و پس از پشت سر گذاشتن بخش آموزشی، با هوش مصنوعی مبارزه کرد. بخش های ابتدایی بازی همانند آن چیزی هستند که از یک بازی God of War انتظار دارید، اما چند تغییر مهم در این قسمت صورت گرفته اند. یکی از مهمترین تغییرات، این است که دیگر از دکمه L2 در این قسمت استفاده نمی کنید. این کار باعث می شود تا سریعاً بتوانید در مقابل ضربه های ترکیبی قهرمان های دیگر از خود واکنش نشان دهید و بتوانید به میزان سلامتی خود اضافه کنید.

از دیگر قابلیت های جدید بازی می توان به حمله های بسیار قوی ای اشاره کرد. Parries و Super Attackها می توانند به شما کمک زیادی کنند. Parries را می توانید با زدن دکمه X اجرا کنید و در مقابل ضربه دشمنان، دفاع کنید. اگر بتوانید این دکمه را بیش از دو ثانیه نگه دارید، می توانید حملات دشمن را به ضربه های ترکیبی تبدیل کنید که خودتان آن ها را اجرا می کنید. در این حالت می توانید ضربه های قوی ای را به دشمنان بزنید. برای اجرای Super Attackها می توانید دکمه L1 را نگه دارید و دایره و مربع را فشار دهید. در این حالت می توانید حالت دفاعی حریف را از بین برده و سپس به او ضربه های مهلکی وارد کنید. روند اصلی مبارزه ها در این قسمت به صورت ۴ برابر ۴ و Deathmatch خواهد بود.

از نقشه های این قسمت فعلاً Desert of Lost Souls را می شناسیم که همانی است که از زمان معرفی این بازی آن را مشاهده کرده ایم. بازیکنان با از بین بردن حریف های تیم مقابل، باز کردن صندوق ها، کنترل قسمت های مختلف نقشه و از بین بردن Polyphemus یا Cyclops امتیاز بدست می آورند. نقشه بازی بسیار بزرگ طراحی شده و راه های جالبی برای رفتن به قسمت های مختلف آن وجود دارند. هر چقدر که در مبارزه های بیشتری شرکت کنید، سرعت بازی بیشتر می شود. یکی دیگر از حالت های بازی Free for All است که در نقشه ای کوچک تر دنبال می شود وگیم پلی بازی نیز همانند آن چیزی است که در God of War III مشاهده کرده بودیم. در این حالت شما در مکانی بازی می کنید که متعلق به هرکول (Hercules) است.

او از بالای این مکان مبارزه ها را تماشا می کند. موضوع جالب اینجاست که این قسمت هیجان انگیزتر از قسمت های دیگر بازی است، چرا که می توان کارهای مختلفی انجام داد و حریفان را به شکل های مختلفی از بین برد. در قسمت Free for All می توانید ضربه های ترکیبی ای که دوست دارید را اجرا کنید و سایر بازیکنان را از بین ببرید. می توانید فنون چندضرب مختلفی را اجرا کنید و آن ها را از از لبه ها به پایین پرتاب کنید. همچنین می توان حریفان را با همکاری افراد مختلف از بین برد. البته بعد از آن باید به این موضوع توجه کنید که خودتان به حریف بعدی تبدیل نشوید. این بازی دارای گیم پلی متفاوتی است که ممکن است روی قسمت داستانی بازی تأثیرگذار باشد. اگر شما گیم پلی کلاسیک سری God of War را دوست دارید، شاید این قسمت مورد توجه شما قرار نگیرد.

:: موضوعات مرتبط: اخبار بازی ها، نقد بازی، ،
:: برچسب‌ها: خبر,

واقعا این روزها چند بازی اشاره کلیکی میتوان پیدا کرد که واقعا ارزش برچسب ” اشاره و کلیک” را داشته باشند؟ با این که بازیهای جدیدی از این سبک رنج دیده را میتوان هر روز در سایتهای دانلود پیدا کرد اما، این بازیهای فله ای اصلا ارزش نام این سبک را هم ندارند. در چنین روزهایی، بازی The Raven را داریم؛ یک بازی بسیار خوب که ارزش نام این سبک را دارد و بازی کردنش نشاط خاصی به مخاطب میبخشد. The Raven برای کسانی است که بازی از نظرشان فقط کشتن موج های متعدد دشمنان با انواع اسلحه ها نیست…

 

سازنده : King Art

ناشر : Adventure Company  (زیرشاخه ای از Nordic Games)

سبک : اشاره و کلیک ادونچر

پلتفرم : PC

تاریخ انتشار : ۲۳ جولای ۲۰۱۳

بازی با سکانس افتتاحیه ی بسیار خوبی در موزه ی لندن شروع میشود که برای اولین بار ” کلاغ”‌ را معرفی میکند، سارقی که از موزه ها دزدی میکند و در کارش هم بسیار حرفه ای است. پس از این سکانس کار شده، ما به اورینت اکسپرس میرویم؛ قطار تندرویی  که در دل اروپای ۱۹۶۰ میغرد و  مسافرانش را قرار است به این شهر ونیز  ببرد تا از آنجا با کشتی کروز به قاهره بروند. قطاری که پر است از شخصیت های منحصر بفرد، به جا و البته بامزه!

در بازی کنترل جاکوب آنتون زلنر، پاسبانی که در خدمت پلیس سوئیس است را به دست میگیریم. جاکوب پلیسی کهنه کار است اما با وجود سابقه ی بلند بالایش، هنوز آن شور و عشق جوانی خود را در خود دارد. اما زلنر اینجا چه کاره است؟ او دستیار لگرند، کاراگاهی فرانسوی است که مسئول پیگیری پرونده ی رسیدگی به “Eye of the Sphinx” است که مربوط به سرقت از موزه ی لندن می باشد.

بیشترین بخش های داستان از طریق گفتگوها با افراد مختلف پیش میرود و اطلاعات ی که میتوان از صحبت کردن با آنها به دست آورد (چه درراستای داستان و چه پیش زمینه شخصیت ها) بسیار جالب است. در دنیای داستانی بسیار غنی بازی، هر چه بیشتر بتوانید مدرکهای اطراف را جست و جو کنید و هرچه بیشتر بتوانید با NPC ها گفتگو کنید، بیشتر در داستان بازی غرق خواهید شد و با آن آشناتر میشوید. دانستن در مورد گذشته ی افرادی که باهاشان صحبت میکنید و سلایق و علایقشان بسیار جذاب از کار درآمده، چرا که مانند بازیهای مشابه هیچ وقت باعث خمیازه کشیدنتان نمیشود!

اما جاکوب. جاکوب شخصیت اصلی بازی ست و موجودی بسیار دوست داشتنی. برای خلق چنین شخصیتی باید به تیم سازنده ی بازی تبریک و بهشان گفت که این شخصیت بسیار خوب از آب درآمده است. زلنز کسی است که تلاش میکند تا خودش را به لنگرد ثابت کند. از اولین جایی که کنترلش را به دست بگیرید بر همین اساس پیش میرود ( که البته بعد میتوان تغیرات شخصیت را به وضوح احساس کرد). سکانس اول قطار جایی است که زلنر و لگرند با هم بحث میکنند و دیالوگهای یک به یکی که اینجا رد و بدل میشود، زمیه ی شخصیت زلنر را می سازد و همچنین لگرند را هم معرفی میکند و شاید برای برخی مخاطبان کم طاقت، ریتم چپتر اول بازی که بیشتر به شخصیتها بها میدهد کمی کند باشد اما مطمئن باشید با پیشرفت بازی، هیجان فوق العاده ای به رگ های این عنوان می آید؛ فقط کمی صبر کنید.

در واقع جاکوب شخصیتی است که هیچ موقع دردسری به دنبالش نیست بلکه خودش به دنبال دردسر است. میتواند از خیلی چیزها بگذرد اما پی اش را میگیرد و به یک ماجراجویی بزرگ می رسد. اما نکته ی دیگری که اینجا جاکوب را دوباره از دیگر شخصیتهای بازیهای دیگر (و چه بسا غیر هم سبک هایش) جدا میکند، جدا از ظاهرش با نشاط و جست و جو گرش غم عمیقی هم در دل دارد، این یکی بسیار مهم است و من هم بیشتر نمیتوانم بگویم!

تعداد شخصیتها در اولین چپتر بازی کم است اما همین کم بودن،‌ باعث توجه به پرداخت شخصیتها میشود و با رو شدن پیش زمینه شان، میتوان این کم بودن تعداد کاراکترها را به فال نیک گرفت.

تا حالا به دیگر ادونچرها دقت کرده اید؟ وقتی یک دسته بیل را داخل کوله پشتی میگذارید و نه تغییر ر سایر کوله پشتی دیده میشود و نه دسته بیل کوچک میشد! از این نگاه، بازیهای ادونچر بسیار مورد سرزنش قرار میگرفتند (و میگیرند) که هیچ موقع واقع گرا نیستند.  اما King Art اینجا حقه ی خوبی سوار کرده است و آن این است که به معماهایش توجه کرده!

حل معماها در بازی کاملا بر اساس منطق پایه ریزی شده و استفاده از اشیا هم همینطور. اینجا قرار نیست یک آینه را به گوجه فرنگی ترکیب کنید تا پازل حل شوند! در کنار پازل ها، مینی گیم ها هم به کمک بازی می آیند تا بازی هیچ وقت خسته کننده نباشد. مثلا برای باز کردن قفل باید دنبال آیتم باشید و یا برای کسب کردن یک آیتم خاص، با فردی بازی کنید. ترکیب همه ی اینها باعث میشود بازی هیچ وقت خسته کننده نشود و همینطور هیچ موقع هم بیش از حد سخت و کم تر از توقع آسان نمیشود؛ همه در حد تعادلی است که داستان را پیش ببرد.

The Raven در کنار همه ی ویژگی های مثبتش، بازی خوش آب و رنگی هم است. توجه بسیار به جا به رنگ بندی ها و استفاده از یک گرافیک بسیار خوب برای چنین سبکی باعث شده تا هیچ زمانی از نگاه کردن به بازی خسته نشوید. همه جا سعی شده از استفاده ی رنگهای تند جلوگیری شود تا موجب خستگی چشم نباشد و برای طولانی مدت بتوان در محیط بازی ماند و جستجو کرد. طراحی شخصیتها بسیار با سلیقه انجام شده و با کوچکترین دقتها ساخته شده، تا درکنار پرداختن به داستان، ظاهر شخصیتها هم آنها را بیشتر به مخاطب بشناساند. با اینکه تهداد آبجکتهای قابل تعامل در برخی مراحل کم است اما همین کم بودن شاید دلیلی شده تا بعضی از آنها در پس زمینه گم شوند و به نوعی دیده نشوند. درست است که نباید توی چشم باشند اما برای پیدا کردن برخی از اشیای بازی با به مانیتور نزدیک تر شوید.

وقتی اپیزود اول The Raven را به اتمام برسانید، مطمئنا یکی از چیزهایی که از بازی به یادتان میماند، ریتم موسیقی است که در کنار صداپیشگی بسیار خوب صداپیشگان باعث شده تا نوایی بسیار عالی برای تم ادونچر The Raven بوجود بیاید.ریتمی دهه شصتی و اروپایی است قطعا به یکی از مشخصه های اپیزودهای بعدی The Raven هم تبدیل خواهد شد.

The Raven بازی بسیار خوبی است، چیزی است که طرفداران اشاره کلیک میخواهند اما شاید مشکل اینست که کسی بازی “اشاره و کلیکی” نمیخواهد! The Raven بازیخ وبی در این سبک است و بیشتر پتانسیل های سبک استفاده میکند و چندتا ایده ی جالب و تازه هم دارد اما چیز خیره کننده ای نیست. نمیتوان به بازی نمره ی کامل داد و آنرا در سطح یک عنوان AAA بالا برد ، این عنوان، یک بازی بسیار خوب است که چه به  طرفداران این سبک و چه به کسانی که زیاد توی این حال و هوا نیستند و چشمشان به شوترهای آینده است توصیه میشود، کمی به خودتان استراحت بدهید و The Raven را حتما بازی کنید…

:: موضوعات مرتبط: اخبار بازی ها، نقد بازی، ،
:: برچسب‌ها: خبر, نقد بازی,

وقتی که کنسول PS4 رونمایی شد تعداد زیادی بازی انحصاری هم برای آن در نظر گرفته شد و تعدادی از آنها معرفی شدند. اما در میان آن همه بازی پر زرق و برق مانند Killzone: Shadow Fall و یا inFamous Second Son یک بازی بود که توانست حداقل توجه تعدادی از متخصصات و منتقدین را به خود جلب کند . قطعا اگر حضور شخصیتی مانند Mark Cerny نبود این بازی در زیر بار آن همه هیاهو محو می شد ولی Mark Cerny با هوش و درایت خود توانست از بین آن همه بازی بزرگ ، قهرمانی کوچک را به همه بازی کننده ها معرفی کند . قهرمانی که هم کوچک است وهم بزرگ .

 

Knack

استدیوی سازنده :  SCE Japan Studio
ناشر :  Sony Computer Entertainment Japan
کارگردان :  Mark Cerny
تهیه کننده :  Yusuke Watanabe
موتور بازی :   Unreal Engine 4
پلتفرم مقصد :  PlayStation 4
تاریخ انتشار :  Q4 2013 ( همزمان با انتشار کنسول PS4 )
سبک :   Action
مود های قابل بازی : Single-player, online multiplayer
نحوه عرضه بازی : به صورت دیسک و به صورت دانلودی

بزرگ قهرمانی ریزه میزه با نام Knack معرفی شد تا همگان به چشم ببینند که PS4 قرار است ترکیبی از بهترین ها برای خودش داشته باشد . ترکیبی از بهترین PS1 با نام Crash و بهترین PS2 با نام God Of War .

Knack در واقع یک بازی اکشن است که توسط استدیوی اصلی سونی Sony Computer Entertainment در ژاپن ساخته می شو د و طراح ارشد بازی کسی نیست جز طراح PS4 آقای Mark Cerny ، که قرار است با توجه به دانش ویژه خود از PS4  یک بازی ویژه را طراحی کند . بازی که قرار است برگ برنده ای برای سونی در زمان انتشار باشد .

داستان بازی :

دنیای انسان ها توسط اجنه ( Goblins ) مورد تهدید قرار گرفته است و رهبر آنها به نام Gundahar توانسته است که به شهر ها حمله کند و آنها را به تصرف خود در بیاورد . در این بین تنها یک دکتر باستان شناس اعتقاد دارد که تنها راه شکست دادن Gundahar استفاده از موجودی  به نام Knack است .بشریت برای بقای خود مجبور است که به Knack اعتماد کند . قهرمانی که  ۹۰ سانتی متر بیشتر اندازه اش نیست . قهرمانی که از یک بچه هم کوچک تر است اما ویژگی هایی دارد که باعث می شود تمام بشریت به او اعتماد کنند .

اشتباه نکنید Knack یک موجود خشن و نتیجه آزمایشات یک دانشمند دیوانه و خبیث نیست بلکه نتیجه تحقیقات یک دانشمند کاملا بشر دوست است ، این خود ماهیت درونی Knack است که هر چه بزرگ تر شود ممکن است خطرش برای بشریت بیشتر شود .

در واقع Knack یکی از آزمایشاتی است که برای به دست آوردن یک سلاح برتر انجام شد و پروژه ای که تقریبا هیچ یک از سیاستمداران به آن امیدی نداشتند ،حالا شده است امید نجات آنها ! به همین دلیل هم ممکن است در طول بازی ناملا یماتی از سوی برخی سیاستمداران و ژنرال ها در طول بازی را شاهد باشیم.
Knack با تکیه بر نیرویی باستانی و جادویی که در اختیارش است می تواند اندازه خود را تغییر دهد و به اندازه های یک حیوان وحشی عظیم الجثه و یا حتی یک دیو و هیولا تبدیل شود . با این وجود او تنها امید انسان برای مقابله با ارتش هیولا ها و اجنه است .
اما داستان به همین جا ختم نمی شود . در واقع هر چه جثه Knack بزرگ تر شود خوی حیوانی او بیشتر و تفکراتش هیولا تر خواهند شد و اینجاست که باید به او کمک کرد تا بیشتر به انسان ها شبیه باشد تا هیولا ها . به همین دلیل در طول بازی شخصیت هایی از بشریت همراه Knack خواهند بود و در ماموریت ها به او کمک خواهند کرد گرچه داستان بازی به ما خواهد گفت که خطری به مراتب بزرگتر از جن ها (Goblins ) انسان ها را تهدید می کند !

چرا Knack ساخته شد ؟

Mark Cerny در مورد ایده ساخته شدن Knack گفته است :

این ایده که قهرمانی را داشته باشیم که بتواند با محیط ترکیب شود ، رشد کند و توانایی خود را ارتقا بشخد خیلی لذت بخش بود ، اما بعد از یک سال و نیم ایده پردازی توانستیم Knack را خلق کنیم . در ابتدا برایمان مشکل بود که از خرده آجر های دیوار شخصیت بسازیم اما Knack همانند شخصیتش کم کم رشد کرد و شد آنچه باید می شد.

شاید این سوال برای شما هم به وجود آمده باشد که چرا سونی این بازی را به عنوان یکی از بازی های زمان عرضه کنسول یا همان “لانچ تایتل ” قرار داده است ؟
جواب سوال در داخل گیم پلی و بازی Knack نهفته است .در نگاه اول Knack یک بازی با گرافیکی ساده و بدون زرق و برق است که اصلا به گرد پای بازی مثل Killzone: Shadow Fall  هم نمی رسد.

این بازی قرار است که قدرت PS4 را به زیر بکشد و تقریبا حداکثر فشار اولیه را بر روی پردازشگرهای گرافیکی و پردازنده های کنسول سونی وارد کند .

در واقع این بازی به خاطر بافت های فیزیکی غیر قابل پیش بینی که دارد ( بافت های فیزیکی قابل پیش بینی مثل برخود گلوله با گلدان یا دیوار که تقریبا اثراتی یک نواخت را در شلیک های مشابه به جای می گذارند ) قرار است در همان لحظه از قدرت گرافیکی و پردازنده های سونی استفاده کند .

فیزیک غیر قابل پیش بینی Knack باعث می شود که حداکثر پردازش ها به کنسول سونی وارد شود و این غیر قابل پیش بینی بودن به دلیل وجود تعداد هزاران تکه است که به بدن Knack چسبیده است و real time physics را به وجود آورده است ، همه این موارد را با کمبو ها و دکمه زنی های بی وقفه بازیکن ترکیب کنید تا متوجه فشاری که به کنسول وارد می شود شوید  + به تمام این موارد سیستم آسیب پذیری Knack را نیز اضافه کنید !

هر دفعه که Knack آسیب ببیند هم از نوار سلامتی اش کم می شود و هم از اندازه و حجم بندش،  با هر ضربه سنگین تعدادی از تکه های چسبیده به بدنش بر روی زمین خواهد ریخت ، این نوع افکت تخریب پذیری اصلا با افکت خون قابل مقایسه نیست و فشار بی حد حصری را بر روی کنسول وارد می کند .

گرافیک بازی با این که تمی فانتزی دارد اما واقعا عالی کار شده است و تخریب پذیری محیط عالی است و طراحی شخصیت ها به بهترین نحو ممکن انجام شده است و بافت های عضلانی Knack در هر حالتی که باشد کاملا از هم جدا هستند و معلق بودن آنها را در هوا می توان به راحتی مشاهده کرد اما  همین بافت های معلق همه دارای سایه منحصر به فرد خود هستند . واقعا ساخت سایه هایی با این جزئیات، آن هم به صورت انیمیشن real time چالشی سخت برای سازنده ها ، موتور بازی ، و کنسول PS4 بوده و خواهد بود .

جزئیات محیط در بازی به شدت بالا است و رنگ بندی های جالبی در بازی به کار رفته است و با توجه به نوع و سبک بازی شاهد کمترین افت فریم ( در نسخه قابل بازی  و بتای ) هستیم و حتی زمانی که دوربین Knack تغییر زاویه می دهد و محیط بازی کاملا تغییر می کند افت فریم و یا تاخیری مشاهده نمی شود . همچنین نوع تابش  نور در زاویه ها نسبت به تصاویر قبلی نیز تغییر نمی کند .

گیم پلی بازی :
اگر بخواهیم Knack تازه وارد را با شخصیتی مثل Kratos مقایسه کنیم قطعا راه اشتباهی را رفته ایم . این که گیم پلی بازی تقریبا شبیه به بازی خدای جنگ است نکته ای است که به وضوح می توان دید اما مقایسه شخصیت Knack با Kratos اشتباه است . در واقع بهترین گزینه برای گیم پلی همان چیزی است که در ابتدا گفته شد . ترکیبی از بازی کراش و خدای جنگ !

گیم پلی خدای جنگ + لذت بخش بودن و تم گرافیک کراش به همراه یک شخصیت دوست داشتنی  + یک داستان قابل قبول = Knack

کاراکتر Knack در طول بازی می تواند خود را با اشیاء و یا حتی یخ ها ترمیم و ارتقا دهد و تقریبا هر چیزی که در بازی خورد شود به نوعی به کمک Knack خواهد آمد . به همین دلیل هم تقریبا اشیاء خرد شدنی زیادی در بازی قرار گرفته است . از سطل زباله و کیوسک تلفن گرفته تا تانک و خودرو !

اما بازی تنها به بزرگ شدن Knack بسنده نکرده است . درست زمانی که شما جثه Knack را بزرگ کرده اید بازی چالش هایی را پیش روی شما قرار می دهد که تنها Knack آن هم در جثه ۹۰ سانتی از عهده اش بر می آید . در بخش هایی از بازی شما مجبور هستید که از آن جثه بزرگ بگذرید و به همان Knack ریزه میزه بسنده کنید و از درب ها و راهرو ها و مسیر های باریک عبور کنید . گرچه باید این را هم بدانید که بازی شما را  آزار نمی دهد به محض اینکه از مسیر مورد نظر گذر کردید ، خرده اعضای بدن شما به شما می پیوندند و دوباره به همان جثه دلخواه خود باز خواهید گشت .

اگر تریلر های به نمایش در امده از بازی را مشاهده کرده باشید متوجه شده اید که در بالای صفحه سمت چپ در واقع نوار سلامتی Knack وجود دارد که با توجه به خرده اشیایی که دریافت می کند می تواند بهبود یابد اما در زیر آن نوار سلامتی  چند حلقه زرد رنگ  وجود دارد که هر دفعه Knack اشیای خرد شده بزرگ تری را جمع آوری می کند این حلقه ها یکی پس از دیگری روشن و پرنور تر می شوند . گویا Knack علاوه بر روش های خود دارای بخش های قدرتی و نیرو های جادویی ویژه است .

علاوه بر کمبو های Knack دکمه زنی هایی  هم در بازی قرار داده شده است و به عنوان مثال با زدن دکمه مربع Knack اشیاء را به سمت هلیکوپتر ها پرتاب می کند .

هرچه Knack در طول بازی بزرگ تر شود دوربین از او فاصله بیشتری خواهد گرفت و فضای های بزرگ ترین از ساختمان ها و شهر و مراحل را خواهید دید .

Mark Cerny در مصاحبه با یکی از خبرگزاریها این مورد را اعلام کرده است:

که در طول بازی و یا انتهای بازی شخصیت ها و کاراکتر های دیگر و متفاوت تری از Knack به عنوان جایزه و تروفی باز خواهند شد تا تجربه دوباره بازی با Knack های متفاوت دلچسب تر باشد .

مراحل بازی :
با توجه به دمو های دیده شد و تریلر های به نمایش در آمده مراحل تقریبا خطی هستند و چیزی به عنوان تصمیم گیری برای Knack وجود ندارد و دوربین هم در نمایی ثابت و مانند خدای جنگ همواره Knack را نشان می دهد . اما نکته ای که این روند خطی و کسل کننده را جالب کرده است در واقع آیتم های مخفی داخل بازی است . دربازی اینقدر برای شما راه مخفی و جعبه و آیتم قرار داده شده است که تقریبا وقت شما را پر خواهد کرد .

آیتم های مخفی عجیب و غریب و بسته های اتصال شدنی جالب همه و همه باعث می شود که روند طی شدن یک مرحله کاملا دگرگون شود. نکته مهم این است که شما می توانید این آیتم ها را آیتم های دوستان خود چک کنید و لیست آیتم های دوستانتان را ببینید و از دیگر آیتم ها موجود آگاه شوید و این آگاهی انگیزه ای خواهد بود برای بیشتر و عمیق تر گشتن هر یک از بخش های هر مرحله !

محیط های مراحل از محیط های شهری به ساختمان و موزه ها و حتی مراکز مهم نظامی تغییر می کنند و تنوع جالبی را به وجود آورده اند . در بعضی مراحل نیز شاهد  آلمان ها ی یخ ، فلز ، چوب ، سنگ و دیگر موادی هستمی که به Knack در بزرگ شدن جسه کمک می کنند .

گرچه محیط و ساختار انسان ها شبیه به زمین است اما در واقع دنیایKnack یک دنیای فانتزی و سیاره ای دیگر است .

دشمنان نیز در هر مرحله تفاوت های فاحشی دارند و به عنوان مثال دشمنانی که در شهر ها وجود دارند از اسلحه هایی ویژه و مدرن استفاده می کنند اما اگر به مراحلی که در غار ها هستند بروید دشمنانی را مشاهده می کنید که به جای اسلحه از انواع تبر ها و سلاح های سرد استفاده می کنند .

سکو بازی و بالا و پایین رفتن و پریدن از روی موانع بخش عمده ای از هر مرحله را تغییر می دهد  که ممکن است کمی کسل کننده باشند .

موسیقی و صداگذاری بازی :

صدا گذاری بازی همانند نسخه های بازی خدای جنگ عالی است و هر کدام از خرده سنگ ها صدایی منحصر به فرد دارد . صدای محیطی به خوبی با بازی هماهنگ شده است و موسیقی پس زمینه نیز به بازیکننده کمک می کند تا در محیط به خوبی غرق شود . صدای برخورد ضربات و صدای اسلحه ها به خوبی ساخته و سازگار شده اند.
در مورد صدا پیشگان بازی تا امروز حضور :

۱- Josh Keaton

با سابقه صداپیشگی در بازی های The Last of Us ، و StarCraft II: Heart of the Swarm در نقش والریان مونگس ، و PlayStation All-Stars Battle Royale در نقش جیک و…

۲- JB Blanc

با سابقه صدا پیشیگی در بازی های Batman: Arkham Origins در نقش Bane ( اسپویل شخصیت ) و Fuse در نقش Luther Deveraux و بازی Metal Gear Rising: Revengeance در نقش Boris (voice: English version) که قرار است نقش دکتر را صدا پیشگی کند، تایید شده است .

۳- همچنین احتمال حضور جنیفر هیل هم در بازی وجود دارد .

شما با صدای این خانوم در بازی هایی مثل Metal Gear Solid V: The Phantom Pain در نقش Naomi Hunter و BioShock Infinite در نقش Rosalind Lutece آشنایی دارید .

کلام آخر :

 با اینکه کاملا مشخص است هدف سونی برای ارائه این بازی ترغیب بخش جوان تر و خانواده هایی با فرزندان کم سن وسال تر برای خرید کنسول خود است اما با توجه به مراحل بازی و دمو های منتشر شده می توان این نتیجه را گرفت که سونی همزمان به دنبال بخش هارکور و مشکل پسند نیز بوده است و تمام آلمان های یک بازی چالشی را در Knack جمع آوری کرده است . با توجه به وعده های  سازندگان و تریلر های منتشر شده از این بازی م توان امید یک بازی موفق را داشت هر چند که تا زمان اتشار چند ماهی بیش نماینده است و باید دید تیم سازنده در طول این مدت چه چیزی را برای ما آماده می کند .

:: موضوعات مرتبط: اخبار بازی ها، نقد بازی، ،
:: برچسب‌ها: خبر, نقد بازی,

سازنده ی بازی زیبای The Last of Us یعنی ناتی داگ به تازگی اعلام کرده است که اولین DLC این بازی انحصاری ps3 در ماه آگوست ۲۰۱۳ رونمایی خواهد شد و این DLC در مورد بخش داستانی بازی خواهد بود.

 

 

 

:: موضوعات مرتبط: اخبار بازی ها، نقد بازی، ،
| ادامه مطلب...

:: موضوعات مرتبط: نقد بازی، ،
:: برچسب‌ها: نقد بازی,

:: موضوعات مرتبط: نقد بازی، ،
:: برچسب‌ها: خبر,

داستان گویای وقایع بعد از عنوان قبلی است. Artyom موفق شده پس از نابودی Dark Oneها همانند یک قهرمان به مترو برگردد. و نه تنها دیگر به چشم یک سرباز دون‌پایه تحویل گرفته نمی‌شود، بلکه ترفیع درجه گرفته و بسیار شناخته شده‌ است.

 

 

نام بازی : Metro Last Light

سازنده: ۴A Games

ناشرeep Silver

Sci-Fi First-Person Shooter

اما این تنها ظاهر ماجراست، او خود می‌داند که Dark oneها عامل دیوانگی و کشتار انسان‌ها نبودند بلکه تلاش داشتند با نشان دادن عاقبت دشمنی و درگیری، انسان‌ها را از نابودی یکدیگر آگاه کنند. اما انسان‌ها هیچگاه طمع چشیدنی خون و فضای قابل لمس جنگ را با چنین اشارات معنوی عوض نمی‌کنند. پس Artyom با نابودی خانه‌ی Dark one‌ها بزرگترین اشتباه زندگی خود را مرتکب شده، اشتباهی که ممکن است به نابودی نسل بشر منجر شود. او پس از مدتی استراحت و تجدید قوا Khan، دوست قدیمی‌، را ملاقات می‌کند که با خود خبرهای امیدوار کننده‌ای دارد؛ او در کمال ناباوری توانسته آخرین بازمانده‌ی Dark oneها را شناسایی کند. اما برای برقراری ارتباط با او نیازمند مقبولیت و توانایی‌های Artyom است. از آنجایی که غیر از Artyom و Khan کسی به بی‌آزار بودن Dark oneها اعتقاد ندارد برای متقاعد کردن فرماندهان و تدارک ماموریتی جهت یافتن این بازمانده دچار مشکلاتی می‌شوند اما بالاخره Artyom به همراه یکی از ماهرترین تک‌تیر اندازان Rangerها، اما بدون Khan، راهی ماموریت نجات می‌شوند. در نهایت Artyom این طفل Dark one را می‌یابد و طی ارتباطی که با وی برقرار می‌کند در می‌یابد Dark one هم مثل او تنهاست. حقیر و بی‌پناه و در عین حال آخرین امید برای جلوگیری از جنگ قریب‌الوقوع. و این همان “آخرین نور” امیدی است که در عنوان بازی به آن اشاره شده. در ادامه Artyom توسط دشمنان اسیر میشود و Dark one وارد بازار سیاه و بی‌رحم مترو میگردد. ادامه‌ی بازی روایتگر تلاش Artyom برای یافتن این طفل بی‌دفاع و تغییر سرنوشت نسل بشر است. او در این سفر از آخرین سنگرهایدفاع بشر دیدن می‌کند و راه خود را از میان سیل هیولاها و خرابه‌های جهان قدیم، با کمک تعداد انگشت شمار دوستان و سیل بی‌پایان دشمنان هموار می‌کند.

اینبار سفرArtyom شما را بیشتر به مناطق خارج از مترو خواهد برد اما این به معنی قدم زدن در هوای ‌آزاد و لذت بردن از نور خورشید نیست. در بیرون هم به اندازه‌ی داخل مترو خطر مرگ شما را از هوا، زمین و درون تهدید می‌کند و هوای غیرقابل تنفس‌اش بیشتر شما را مجبور به یافتن صافی هوا برای ماسک‌تان می‌کند تا دیدن مناظر و به قدری خشن و خطرناک است که هر از گاهی پناه گرفتن در گوشه‌ای آرام و تاریک را آرزو خواهید کرد. تمامی محیط‌ها و مناطق بازی با دقت و ظرافت خاصی طراحی شده‌اند به طوریکه در هر گوشه‌اش داستانی برای بازگو کردن وجود دارد و وجود مناطق بکر و دست نخورده می‌تواند زحمات شما برای گشت و گذار اضافی را با مناظری بی‌نظیر و یا مهمات و ملزومات اضافی جبران کند. هم در طی مراحل حس کنجکاوی شما را مجاب به پرسه‌زنی در محیط‌های خطرناک می‌کند هم در بازه‌های زمانی که داستان در پشت دیوارهای امن شهر پی‌گیری می‌شود، گفت‌و‌گو با NPCها و مشاهده‌ی زندگی روزمره‌ی ساکنان مترو خوشایند است. میزان تعامل با محیط در سطحی مطلوب قرار دارد و تاثیری که بر روند بازی دارید کاملا ملموس است، مخصوصا در بخش‌های انتهایی داستان. این تاثیرات از مواردی کوچک نظیر شنیدن داستان‌های جالب مردم، کمک به‌آنها، یافتن مکان‌های خاص و پی‌بردن به سرگذشت کسانی که قبل از شما درون تونل‌ها و خرابه‌های مترو جان داده‌اند شروع شده و به تصمیم گیری در زنده یا مرده بودن شخصیت‌های کلیدی داستان می رسد و حتی می‌توانند بر سرانجام نسل بشر هم تاثیرگذار باشند. شخصیت‌های موجود در بازی همگی از یک گماشند. چه دوستان و چه دشمنان، همگی هیچ بویی از معصومیت و احساس نبرده‌اند و با توجه به تم پسا‌آخرزمانی داستان این مساله کاملا طبیعی است. به همین دلیل تشخیص دوست از دشمن و خوب از بد بشدت سخت است و اعتماد و خیانت مسائلی است که در پی تعامل با شخصیت‌های بازی مدام با آنها سروکار خواهید داشت. طراحی این شخصیت‌ها هم بخوبی انجام شده و حالات صورت و انمیشن‌های حرکتی‌شان بخوبی نمایانگر رفتارهایشان است. صداپیشگی هر کدام از این کاراکترها هم، اگرچه توسط صدا پیشگان آماتور انجام گرفته ولی مناسب و مطابق با شخصیت هرکدام است. و لهجه‌ی روسی‌ موجود در این بخش شنیدن دیالوگ‌ها را شیرین و دلچسب می‌کند و کاملا حس بودن در زیرزمین‌های روسیه را به شما منتقل ‌میکند. صداگذاری محیط‌ و رویداد‌ها هم فراتر از استاندارد است. خلق اتمسفری گیرا و توهم‌آور، آنهم در دورانی که همه‌چیز از بین رفته و عامل ایجاد صدایی جز وزش باد و بارش باران وجود ندارد به خوبی در بازی پیاده‌سازی شده و از صدای خوردن قطرات باران به ماسک و حرکت دشمنان در میان بوته‌ها،… همگی با کیفیت و بخوبی صداگذاری شده‌اند. موسیقی متن در نظرگرفته شده در اکثر صحنه‌ها هم کاملا مطابق با نوع اتمسفر و جو بازیست. و روی هم رفته از کیفیت و تنوع خوبی برخوردارند.

گرافیک بازی روی‌هم رفته خوب و چشم‌نواز است. البته در ابعاد فنی و تکنیکی هنوز جای کار دارد. نرخ فریم در صحنه‌های شلوغ و پرجرئیات به طور محسوس پایین می‌آید و دیرلود شدن یا اصلا لود نشدن بعضی بافت‌ها کاملا مشهود است. اما Last Light هر چه در این زمینه کم دارد در جنبه‌‌های هنری جبران کرده‌است. محیط‌ها کاملا باور پذیرند و رنگ‌بندی محیط‌های خالی از سکنه و وحشی با فضاهای مسکونی و شهری کاملا متضاد است اما نه به نحوی که شما را غافل‌گیر کند بلکه به صورتی غیرمستقیم، شما را وادار به نگاه‌های مکرر به پشت سرتان یا شارژ باطری و چک‌کردن ماسک میکند. در خلق این محیط‌ها هم از توصیفات کتاب استفاده شده و هم از شاهکارهایی نظیر اثر استدیوی GSC World، یعنی S.T.A.L.K.E.R.: Shadow of Chernobyl و الهام‌هایی جسته گریخته از آثاری با مضموم مشابه چون فیلم “استاکر” سال ۱۹۷۹ آندری تارکوفسکی در خلق المان‌های ماورالطبیعه و مکان‌های عجیب مترو. که باید گفت انتخاب درست این منابع الهام به بهترین حالت نتیجه داده و حس و حال متفاوتی که ۴A Games در خلق دنیای اثر خود بکار برده باعث شده به محض ورود به‌آن خود را در خانه حس کنید اما هیچ نکته‌ی تکراری در آن نیابید. این امر با در نظر گرفتن بازار داغ شوترهای نظامی که در آن کلیشه‌های متداول در چرخه‌ای بی‌نهایت تکرار میشوند، بدون شک عنصری گرانبهاست.

یشتر به چند لایه بودن و پیچیدگی مراحل بازی اشاره شد اما به بررسی این بخش از دید موثر بر گیم‌پلی بازی می‌پردازم. در هر مرحله چندین راه برای رسیدن به مقصد وجود دارد؛ یا می‌توانید با مخفی‌کاری و صرفه‌جویی در اتلاف مهمات و بسته‌های سلامتی کار خود را پیش ببرید و یا در میان آتش و خون و بوی باروت قدم به مرحله‌ی بعدی بگذارید. طراحان مراحل در هر دو مورد یک قدم از شما جلوتر بوده‌اند و محیط‌ها را پر از کانا‌ل‌های تهویه و دالانهای زیر زمینی برای مخفی‌کاری و سنگرسازی و بشکه‌های منفجره برای اکشن‌بازی ساخته‌اند. اما سختی ذاتی بازی و کم بودن مهمات و انعطاف و تنوع مناسب در المان‌های مخفی‌کاری خودبخود شما را مجبور به دستکاری منابع روشنایی و خزیدن در تاریکی میکند. در این شرایط میتوانید دشمنان را از پشت بیهوش کنید و یا از راه دور و با پرتاب دقیق جاقویی کوچک وی را ناکار کنید. کمد اسلحه‌های گرم بازی هم دست‌خوش تغییراتی اساسی و مطلوب شده است. اینبار تنوع بیشتر از نسخه‌ی قبلیست و امکان شخصی‌سازی و افزایش قدرت هر کدام در امکانات گنجانده شده‌اند. هر کردام از این اسلحه‌ها در دارای خصوصیات منحصربفرد و مشخصه‌ای بارز در مقایسه با یکدیگر هستند. اما وجه اشتراک هر کدام ظاهر خلاقانه و قدرت متعادلشان است. که باعث میشود نه احساس “ترمینیتور” بودن به شما دست بدهد و نه از بی‌مصرف بودن‌شان گله کنید. لیست اضافاتی هم که میتوانید در قبال پرداخت گلوله‌های جنگی بر هر کدام سوار کنید، متنوع و وسوسه کننده است. از Silencer گرفته تا قنداق و دوربین در زوم‌های مختلف، همگی در خدمت شما هستند. کنترل بازی نیز در مقایسه با عنوان پیشن پیشرفت قابل توجهی داشته و بیشتر به استاندارد‌های روز نزدیک شده‌است. اما هنوز هم قدری سنگین به نظر می‌رسد که میتوان به حساب تم Survival Horror بازی گذاشت.

 

اما اولین و آخرین و تاثیرگذار‌ترین ایراد بازی، یعنی هوش مصنوعی دشمنان انسانی. کمکاری و عیب‌یابی نکردن برنامه‌نویسان در این بخش بشدت جلب توجه می‌کند. و این کمکاری باعث بوجود آمدن باگ‌های کمر شکن و مضحک در میانه‌ی بازی میشود. دیدن دشمنانی که جسد همرزم خود را لگد میکنند اما هنوز به مرگ وی پی نبرده‌اند و یا دیدن اتاقی پر از سربازانی که مثل “انسان داوینچی” دست و پاهای خود ار به طرفین باز کرده‌اند و هیچ حرکتی از خود نشان نمی‌دهند باعث دلزدگی میشود. دشمنان انسان‌هایی فوق‌العاده کودن هستند و براحتی فریب می‌خورند. فقط کافیست نور را از محیط حذف کنید تا بتوانید همانند یک نینجا با صرف کمترین دقت و حوصله، همگی‌شان را کنار هم بخوابانید. البته لازم بذکر است که این مشکلات در هوش مصنوعی یاران خودی چندان محسوس نیست و آنها از هیچ حربه‌ای برای زنده ماندن دریغ نمی‌کنند. هوش مصنوعی هیولاها هم تشکیل یافته از یک دستور ساده است؛ “حمله‌ور شدن در صورت مشاهده” و درگیری با آنها همواره چالش برانگیز و جالب است. آنها بخوبی از نور اسلحه‌ی شما فرار میکنند و با تغییر مکان و هجوم‌های به موقع باعث میشوند بیشتر مهمات خود را صرف کنده‌کاری روی دیوارها بکنید تا از پای در آوردن دشمنان و کمتر امکان خلق رویه‌ای مخفی‌کارانه به شما می‌دهند. اما روی هم رفته بازی تجربه‌ای متنوع و دلچسب ارائه می‌کند و با تغییر مداوم جو بازی از مخفی‌کاری به اکشن، واقعیت و رویا و از محیط‌های باز به درون تونل‌های تنگ، باعث میشود کمتر احساس یکنواختی کرده و از دنبال کردن داستان خسته نشوید.

ر پایان باید این مساله را هم در نظر گرفت که ۴A Games از امکانات آنچنانی و بودجه‌های کلانی که صرف بازاریابی و تبلیغات می‌شوند، بی‌بهره بوده و با پشت سر گذاشتن فراز و نشیب‌ها و موانعی گوناگونی نظیر ورشکست شدن و تغییر ناشر، خلق و استفاده از موتوری مستقل و منحصربفرد و بهره‌مندی از سرمایه‌ای متوسط، به خوبی توانسه انسجام و یکپارچگی خود را حفظ کند و خود را هم‌تراز بهترین‌های این سبک قرار دهد.

:: موضوعات مرتبط: نقد بازی، ،
:: برچسب‌ها: نقد بازی,

به تازگی در یکی از مجلات عکسی از بتمن منتشر شده است که نشان می دهد Mad Hatter هم به لیست دشمنان بازی اضافه شده . دشمنانی که در Arkham Origins سعی در کشتن بتمن دارند

 

:: موضوعات مرتبط: اخبار بازی ها، نقد بازی، ،
| ادامه مطلب...

یکی از بزرگ ترین انتقادات وارده به Assassin’s Creed III ماموریت های فرعی بازی می بود که در دراز مدت باعث خستگی بازیکنان می شد. اما حال Ubisoft در قسمت چهارم می خواهد جبران مافات کند. چرا که بر طبق اعلام این ناشر ماموریت های فرعی Assassin’s Creed 4 به قدری متنوع هستند که هرگز به مانند این را احساس نکرده اید وشما به هیچ وجه دچار احساس خستگی از این بخش نخواهید شد .

 

 

:: موضوعات مرتبط: اخبار بازی ها، نقد بازی، ،
| ادامه مطلب...